Znaki te często czytelniejszy sens na pierwszy rzut oka mają w obrazach czytanych z cyklu „Pieśni”, gdzie odpowiadają w większości symbolice znanej z tradycji, budując ścisły potencjał znaczeniowy odpowiadający interpretowanym przeze mnie pieśniom religijnym, głównie z tradycji polskiej. Zazwyczaj są to pieśni wielkopostne, pogrzebowe oraz czasu wielkanocnego. Z tego też powodu tak często odwołuję się do Męki Pańskiej (czego owocem są występujące w obrazach Arma Christi), rzeczywistości obumierania (czego znakiem są groby/sarkofagi), zmartwychwstania i oświecenia. Za to samo odnoszenie się do partytury muzycznej i układu kompozycyjnego z średniowiecznych manuskryptów jest przeze mnie używane w celu zrytmizowania dzieła, nadania mu wizualnej muzyczności, ukazania porządku, który istnieje w interpretowanych pieśniach, matematyczności/ harmoniczności muzyki. Kolorystyka jest efektem wczucia się w nastrój pieśni, próbą synestetycznego przełożenia tej wartości na komunikat wizualny.